Polityka plików 'cookies'

Sześć Wyzwalających Działań - Paramity

„Non scolae sed vitae discimus!” Uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.
To co obowiązywało starożytnych Rzymian dotyczy również nauki Buddy. Jest ona bliska życiu. Gdy po osiągnięciu przez Buddę oświecenia pytano go: „Dlaczego nauczasz?” jego odpowiedź była prosta: „Ponieważ wszystkie istoty pragną szczęścia i nikt nie chce cierpieć.” Odpowiedź na pytanie: „Czego nauczasz?” brzmiała: „Nauczam jakimi rzeczy są.”

Szybko można zobaczyć, że Budda jak dobry nauczyciel nawiązywał do doświadczeń swoich uczniów i przyjaciół. Pokazywał jak pracować z tym, co mieli już do dyspozycji.
W przypadku Wielkiej Drogi jego uczniowie pragnęli, by wszystkim istotom powodziło się dobrze. Wychodząc poza życzenie szczęścia dla siebie byli gotowi dzielić się posiadanym już nadmiarem z innymi i widzieć ograniczające myśli i koncepcje jako projekcje swego umysłu, których nie można brać poważnie (mądrość + współczucie).
Pragnęli rozwijać się by móc dawać więcej innym.
Ponieważ ludzie wyrażali się poprzez bogate kontakty pomiędzy sobą, Budda udzielił głębokich nauk, jak życzliwe nastawienie i pozytywne działania dla dobra innych stają się częścią drogi do wyzwolenia i oświecenia.
Nauki te są podstawą Wielkiej Drogi i można je znaleźć w wyjaśnieniach dotyczących oświeconej postawy (bodiczitty). Dzieli się je na Dążenia i Zastosowanie.

1. Dążenia dotyczą rozwoju nastawienia. Budda doradzał rozwijanie czterech jakości dla pożytku innych i nas samych

Są to: Miłość, współczucie, współradość i równość.
(Cztery niezmierzoności)

2. Każde nastawienie wyraża się przez podane niżej działania.

W naukach o Zastosowaniu Budda pokazał, jak nastawienie wyraża się coraz bardziej spontanicznie jako sześć wyzwalających działań (sześć paramit). Są one zwane również działaniami bodisatwy.

1. Szczodrość
2. Rozsądne zachowanie
3. Cierpliwość
4. Radosny wysiłek
5. Medytacja
6. Mądrość

Pierwsze cztery z tych sześciu działań to cechy pozytywnych związków międzyludzkich. Dzięki medytacji i mądrości stają się one bardziej zręczne i w końcu wyzwalające. 
Bycie „dobrym człowiekiem” dla pożytku innych jest w buddyzmie czymś więcej niż celem samym w sobie. Jest to baza, która tworzy warunki dla rozpoznania natury umysłu.

Szczodrość jest dzieleniem się rzeczami materialnymi, własną siłą i dobrymi uczuciami. Tworzy ona zaufanie i otwartość, czyni każde spotkanie bogatym i rozpuszcza przywiązanie we własnym umyśle.

Rozsądne zachowanie, zwane dotychczas również etyką, utrzymuje w ruchu wymianę międzyludzką i jest podstawą do większego wzrostu. Oznacza ono unikanie przyczyn trudności i pomaganie innym w możliwie jak największym stopniu.

Cierpliwość chroni to, co zostało już pozytywnie zbudowane przez znoszenie wszelkiego rodzaju trudności. Kto jest pełen współczucia i w każdej sytuacji potrafi zachować rozluźniony umysł, ten nie da się w żaden sposób wyprowadzić z równowagi.

Radosny wysiłek oznacza, że zawsze dajemy z siebie to, co najlepsze i z wytrwałością pracujemy dla dobra innych i nas samych.

Medytacja tworzy przestrzeń i wolność we własnej świadomości. Na poziomie wewnętrznym dzięki dobrej koncentracji widzimy pojawianie się myśli i uczuć. Na zewnątrz doświadczamy istot i świata z perspektywy wolności. Doświadczanie ograniczone osobistym przywiązaniem i odpychaniem, oczekiwaniami i obawami ustępuje miejsca wglądowi w wielostronne uwarunkowanie wszystkich zjawisk, doświadczaniu „jakimi rzeczy są”. Prowadzi to do

Mądrości – tu odbywa się pełne rozróżnianie wszystkich rzeczy i rozpoznanie że podmiot, przedmiot i działanie są częściami tej samej całości.
Z ogólnego punktu widzenia droga do rozpoznania natury umysłu (oświecenia) dokonuje się przez budowanie dwóch nagromadzeń – pozytywnych wrażeń i mądrości.

Nagromadzenie pozytywnych wrażeń umożliwia osiągnięcie ostatecznego spontanicznego wglądu (mądrości).
Pierwsze cztery wyzwalające działania tworzą niezliczoną ilość pozytywnych wrażeń w umyśle.
Z pozytywnych wrażeń powstaje więcej mądrości.
Medytacja tworzy dalsze dobre wrażenia i jest szczególnym warunkiem dla rozwinięcia mądrości. Tym samym urzeczywistnienie mądrości jest skutkiem pierwszych pięciu wyzwalających działań. Ostateczna mądrość jest jednak spontanicznym wyrażeniem się umysłu, gdy jest on wolny od jakichkolwiek ograniczeń i w pełnym posiadaniu urzeczywistnienia swych nieuwarunkowanych cech jak nieustraszoność, radość i aktywne współczucie.

Zobacz też: 
Medytacja
Co to jest buddyjska medytacja
Mądrość, miłość i współczucie

Plik w formacie pdf zawierający szczegółowy opis lekcji wraz z ćwiczeniami dla uczniów:

Szesc wyzwalajacych dzialan